Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski uchwałą z dnia 9 stycznia 2012 r. nadało tytuły Małopolan Roku 2011 Igorowi Mitorajowi, światowej sławy artyście rzeźbiarzowi i prof. Ryszardowi Tadeusiewiczowi, pionierowi polskiej biocybernetyki.
Tytuł Małopolanina Roku 2011 przyznano Igorowi Mitorajowi światowej sławy artyście rzeźbiarzowi, którego dzieła zdobią najbardziej prestiżowe kolekcje, uczniowi Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, mistrzowi łączącemu tradycje antyku ze współczesnością.
Tytuł Małopolanina Roku 2011 przyznano prof. Ryszardowi Tadeusiewiczowi, uczonemu światowej sławy, Prezesowi krakowskiego Oddziału Polskiej Akademi Nauk, trzykrotnemu Rektorowi Akademii Górniczo-Hutniczej, doktorowi Honoris Causa 12. krajowych i zagranicznych uniwersytetów, pionierowi polskiej biocybernetyki, automatyki i informatyki.
Tytuł Małopolanina Roku przyznawany jest od 1995 roku. Laureaci tradycyjnie otrzymają także swoje karykatury autorstwa Ewy Barańskiej-Jamrozik.
**********
**********
**********
Igor Mitoraj
Urodził się w 1944 roku w niemieckiej miejscowości Oederan w Rudawach jako syn deportowanej polskiej robotnicy przymusowej i oficera Legii Cudzoziemskiej francuskiego jeńca wojennego. Po zakończeniu wojny matka wraz z synem powróciła do Polski, do swoich rodziców. Dzieciństwo i młodość Mitoraj spędził w miejscowości Grojec. Po ukończeniu Liceum Plastycznego w Bielsku-Białej w roku 1963 zaczął studia na Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował malarstwo pod kierunkiem Tadeusza Kantora.
W 1968 roku, wyjechał do Paryża kontynuować studia w École Nationale Supérieure des Beaux Arts. Zaczynał tam jako malarz i grafik, pierwszą wystawę w galerii La Hune w Dzielnicy Łacińskiej, związanej z księgarnią o tej samej nazwie (1976). Rok później zainteresował się rzeźbą. Wkrótce potem otrzymał propozycję przygotowania wystawy dla galerii ArtCurial w Paryżu, prowadzonej przez bratanka ówczesnego Prezydenta Francji Mitteranda. By przygotować prace do tej wystawy, Mitoraj wyjechał na rok do centrum artystycznych odlewni pracujących w brązie oraz kamieniarzy pracujących w marmurze w Pietrasanta, we Włoszech. Tam powstały pierwsze brązy Mitoraja, oraz pierwsze monumentalne rzeźby z białego marmuru z pobliskiej Carrary.
Od momentu wystawy ArtCurial w 1977 rzeźby i rysunki Igora Mitoraja pokazano na 120 wystawach indywidualnych na całym świecie. Jego rzeźby, często gigantycznej wielkości, stoją w reprezentacyjnych punktach wielu miast - m.in. w Paryżu na La Défense oraz w Rzymie, Mediolanie, Lozannie, Londynie, Krakowie, Scheveningen koło Hagi, w USA i Japonii.
Głównym tematem rzeźb Mitoraja jest ludzkie ciało, jego piękno i kruchość, a także głębsze aspekty ludzkiej natury, które pod wpływem czasu i okoliczności ulegają wynaturzeniu. Odwołując się, nawet dosłownie (niekiedy już w tytule rzeźby: Ikar, Tyndareus, Centauro, Eros, Mars, Gorgona, Paesaggio Ithaka), do mitologii lub historii Grecji i Rzymu, niejako "cytuje" piękno i idealne proporcje rzeźb klasycznych, jednocześnie uzmysławiając odbiorcy ich ludzką naturę i niedoskonałość poprzez umyślne spękania i uszkodzenia powierzchni posągów, a nawet powalenie ich na ziemię. Mityczni bohaterowie, zranieni, niedoskonali patrzą niemo na widza pustymi oczodołami, często zakryci całunami, niczym istoty ranne lub kalekie, niejednokrotnie niemi - z ustami zakrytymi tkaniną. Styl Mitoraja polegający na interpretacji antyku z wprowadzeniem wyraźnych akcentów nowoczesności, jest obecnie rozpoznawany przez miłośników sztuki na całym świecie. Elementem charakterystycznym prac Mitoraja są usta, które zawsze mają kształt ust autora i stanowią nieformalny "podpis" rzeźbiarza na dziele.
**********
Ryszard Tadeusiewicz
Urodzony 5 maja 1947 r. w Środzie Śląskiej, prof. dr hab. inż., trzykrotny rektor Akademii Górniczo-Hutniczej, członek wielu organizacji krajowych i zagranicznych. W latach 1996-1998 Prorektor ds. Nauki AGH, od 1998 Rektor AGH, wybrany na powtórną kadencję (1999-2002) oraz po raz trzeci z rzędu na kadencję (2002-2005); wiceprzewodniczący i przewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (1999-2005), wiceprzewodniczący Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa (1999-2005), członek prezydium KRASP w kadencji (1999-2002). Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk (od 2001 r.), wiceprezes Krakowskiego Oddziału PAN (od 2007 r.), członek Prezydium Akademii (od 2007 r.), Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Informatyki Teoretycznej i Stosowanej PAN (od 2006 r.). Członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności (od 1999 r.). W PAU był inicjatorem powstania Komisji Geoinformatyki (od 2000 r. jest jej wiceprzewodniczącym) oraz Międzywydziałowej Komisji Nauk Technicznych, którą w 2003 r. współorganizował, a w 2004 r. został wybrany jej przewodniczącym (funkcję tę pełni do dzisiaj). Członek Polskiej Akademii Inżynierskiej, członek zagraniczny Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych od 1999 r., członek tytularny Europejskiej Akademii Nauk, Sztuk i Literatury z siedzibą w Paryżu od 2001 r., członek Światowej Akademii Nauk i Umiejętności z siedzibą w San Francisco od 2005 r.. W latach 1990-1997 był z wyboru członkiem KBN w pierwszej (historycznej) i w drugiej kadencji. Aktualnie, jako rektor uczelni nie może kandydować do KBN, ale w latach 1999-2005 nieprzerwanie był mianowany Przewodniczącym Sekcji Informatyki KBN (potem MNiI). W 2005 r. Minister Nauki i Informatyzacji powołał go na Przewodniczącego Rady Informatyzacji. Po przejęciu zadań informatyzacji Polski przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji złożył rezygnację z tej funkcji (w 2006 r.).
Doktora Honoris Causa 12 krajowych i zagranicznych uniwersytetów), Ma tytuł Euroinżyniera nadany przez FEANI, Złotego Inżyniera Pięciolecia 2000-2004 nadany przez NOT i Mistrza Mowy Polskiej nadany w ogólnopolskim plebiscycie (2004). Studiował na Wydziale Elektrycznym Akademii Górniczo-Hutniczej, który ukończył (z wyróżnieniem) w 1971 roku. Dodatkowo (już po uzyskaniu stopnia naukowego z automatyki) studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie. Od kwietnia 1971 roku całkowicie poświęcił się pracy naukowej związanej z biocybernetyką, automatyką i informatyką, osiągając kolejno w 1975 roku stopień naukowy doktora, w 1981 roku doktora habilitowanego, w 1986 roku profesora a w 1991 roku profesora zwyczajnego nauk technicznych - wszystkie w AGH. Napisał i opublikował ponad 500 prac naukowych, które były wydawane w renomowanych periodykach naukowych w kraju i za granicą oraz prezentowane na ponad dwustu konferencjach naukowych - krajowych i międzynarodowych. Napisał także ponad 70 monografii naukowych i innych książek, m.in. cenionych i poszukiwanych podręczników (większość z nich doczekała się wielu kolejnych wydań i wznowień), a także kilkadziesiąt artykułów i kilka książek popularnonaukowych. Prowadził wykłady na większości krakowskich uczelni, a od 30 lat nieprzerwanie wykłada na AGH - na studiach dziennych, podyplomowych i doktoranckich, od 25 lat prowadzi wykłady i seminaria magisterskie w Akademii Ekonomicznej, gdzie współtworzył katedrę Informatyki dla której wykształcił i wypromował (ze stopniami doktora i doktora habilitowanego nauk ekonomicznych) znaczny odsetek jej Kadry. Wypromował łącznie 56 doktorów (w AGH, Akademii Ekonomicznej i Akademii Medycznej).
