20 kwietnia 1998 r. odbyło się w Krakowie spotkanie 200 przedstawicieli środowisk samorządowych z nowych województw-regionów. Organizatorami spotkania były Stowarzyszenie Gmin Małopolski wraz z Federacją Związków i Stowarzyszeń Gmin Polskich. Patronat nad nim roztoczyli Marszałek Sejmu Maciej Płażyński i Premier Jerzy Buzek. Rząd Jerzego Buzka otrzymał jednomyślne i pełne poparcie w sprawie tworzenia nowych województw i powiatów. "Chodzi nie tylko o przekonywanie siebie nawzajem - powiedział Marszałek Sejmu Maciej Płażyński - ale o oddolny nacisk samorządowców, by osłabić fałszywe wrażenie, że reforma wzbudza jedynie niezadowolenie".

Rezolucja Forum Regionów Rzeczypospolitej

Polska znajduje się w okresie historycznych przeobrażeń. Jest to moment podejmowania rozstrzygających decyzji dotyczących kształtu państwa, jego funkcjonowania i sposobu sprawowania władzy. Niezbędne zmiany odbywają się w szczególnie sprzyjających okolicznościach spowodowanych dynamiką procesów reformatorskich zachodzących w kraju, w których uczestniczy najbardziej aktywna i zaangażowana część społeczeństwa. Sprzyjającą sytuację zewnętrzną kształtują prowadzone już rokowania dotyczące naszego przystąpienia do Unii Europejskiej, otwierające nowe horyzonty rozwoju. Świadomi odpowiedzialności za losy Polski opowiadamy się zdecydowanie i jednoznacznie za:

1. Głęboką decentralizacją uprawnień i służb publicznych, upatrując w niej kluczowe narzędzie naprawy państwa. Decentralizacja jest realizacją zamierzenia oddania władzy społeczeństwu przez utworzenie samorządu terytorialnego na szczeblu powiatu i województwa, wypełniając tym pustkę pomiędzy gminą a władzami centralnymi.

2. Silnym i sprawnie zarządzanym państwem unitarnym, w którym pełna obsługa ludności jest zapewniona przez samorząd gmin i powiatów. Misją województwa jest natomiast tworzenie strategii rozwoju i pobudzenie aktywności gospodarczej. Administracja rządowa, koncentrując się na kluczowych zadaniach państwa, stać będzie na straży interesów kraju jako całości dbając o przestrzeganie prawa.

3. Podziałem kraju na 12 województw - regionów opartych o duże aglomeracje, pełniące funkcje motorów rozwoju w otwartej gospodarce rynkowej. Tylko duże, silne regiony mogą podjąć partnerską współpracę z władzami centralnymi i zająć właściwe miejsce w strukturach terytorialnych Europy, co ma szczególne znaczenie w układach transgranicznych i korzystania ze środków pomocowych Unii Europejskiej. Duże regiony dają możliwość sprawnego funkcjonowania układu podstawowego złożonego z gmin i powiatów przywróconych z woli społeczeństwa do ich historycznego kształtu.

4. Kompleksową i zintegrowaną reformą administracji i służb publicznych, opartą o nowy podział terytorialny kraju umożliwiający zespolenie administracji pozwalające podejmować odpowiedzialność za jej funkcjonowanie oraz usprawnienie funkcjonowania służby zdrowia, edukacji i ubezpieczeń społecznych. Tak pojęta reforma jest świadomym zerwaniem z pionowym resortowe - branżowym zarządzaniem kraju na rzecz układu terytorialnego, kontrolowanego przez społeczności lokalne.

5. Przeprowadzeniem wyborów do organów stanowiących gminy, powiatu i województwa w jednym terminie, to jest jesienią 1998 roku. Konieczne jest podjęcie pracy przez samorządy gminne, powiatowe i wojewódzkie od początku 1999 roku. Wymaga tego m.in. związek reform ustrojowych z reformami służby zdrowia, ubezpieczeń społecznych, edukacji, policji, wymiaru sprawiedliwości.

6. Tworzeniem państwa obywatelskiego, którego emanacją jest samoorganizacja społeczeństwa wzmacniająca tożsamość poszczególnych regionów i umożliwiająca ściślejszą identyfikację z własnym państwem. Trójszczeblowy system funkcjonowania państwa stwarza sprzyjające warunki kreowania elit kulturalnych i politycznych świadomych swych możliwości i czynnie uczestniczących w rozwoju kraju. Łączenie samoorganizacji społeczeństwa z aktywnością elit politycznych sprzyja rozwojowi kraju i podniesieniu poziomu bezpieczeństwa publicznego.

7. Głęboką reformą finansów publicznych stanowiącą podstawę upodmiotowienia samorządności na wszystkich poziomach zarządzania, dającą możliwość realizacji własnych strategii rozwoju wykreowanych w oparciu o zróżnicowane walory poszczególnych obszarów kraju.

8. Pełną mobilizacją sił proreformatorskich: społeczności lokalnych, organizacji samorządowych, partii politycznych oraz parlamentarzystów do szybkiego wprowadzenia reformy administracji publicznej, przeciwstawiając się siłom hamującym proces reformy. Szczególnego zagrożenia dopatrywać się należy w propozycjach przeprowadzenia ogólnokrajowego referendum odsuwającego na dalsze lata reformowanie państwa. Siły hamujące reformy, bazujące na prywacie i partykularyzmie, są w mniejszości, a ich przezwyciężenie wymaga szerokiej akcji uświadamiającej i aktywizującej społeczeństwo, wskazując na niezaprzeczalne korzyści rozwoju społecznego i gospodarczego wynikającego z reformy.

Przekonani o słuszności naszego stanowiska i wagi argumentów, przemawiających za szybkim wprowadzeniem reformy - apelujemy o szerokie poparcie dla wysiłków rządu realizującego konsekwentnie i z determinacją podjęte wobec społeczeństwa zobowiązanie: "szliśmy po władzę aby ją oddać ludziom."

Kraków, dnia 20 kwietnia 1998 roku