Serdecznie witam obecnych tu przedstawicieli Samorządów Małopolski.

Za waszym pośrednictwem pragnę pozdrowić również tych wszystkich, których reprezentujecie, a którzy są drodzy jego sercu. Moje życie jest zrośnięte z Małopolską od samych początków. Często w myślach wędruję do miast i wsi tej ziemi, wspominam miejsca i krajobrazy, a szczególnie ludzi. Myśli te przeplatają się z modlitwą za moich drogich rodaków, którzy zawsze są mi bliscy.

Dziękuję z całego serca za dar, który przywieźliście z sobą. Jest on wyrazem przywiązania Małopolan do Następcy Św. Piotra.

Przywiązanie to, które wyraża się w modlitewnym towarzyszeniu mojej posłudze na Stolicy Piotrowej, ma swoje naturalne źródło w fakcie pochodzenia z tejże samej małopolskiej ziemi. Przywiązanie to ma o wiele głębszy i trwalszy fundament. Jest w nim wiara, iż w posłannictwie Biskupa Rzymu spełnia się nieustannie wezwanie jakie Chrystus skierował do Apostoła Piotra: "Tu ze swej strony utwierdzaj swoich braci w wierze" (por. Łk 22, 32). Wasza, drodzy państwo obecność w Watykanie jest znakiem, iż pragniecie łączyć spełnianie swoich zadań z zachowaniem chrześcijańskiej postawy wiary. Jest to dążenie ze wszech miar słuszne. To właśnie w świetle wiary można najlepiej odczytać, na czym polega moralny porządek, który winien być zachowany we wszelkim działaniu dla zachowania dobra wspólnego, aby było ono skuteczne, a równocześnie aby dokonywało się z poszanowaniem każdego człowieka i środowiska naturalnego, w którym ten człowiek żyje (por. KDK, 74). Z wiary również rodzi się owa nadprzyrodzona wrażliwość na potrzeby innych, która zmierza ku wytrwałemu wprowadzaniu w rzeczywistość tego świata idei sprawiedliwości Królestwa Bożego.

Wielokrotnie zwracałem uwagę na zasady, jakimi powinni kierować się ludzie wierzący obdarzeni misją społeczną. Chciałbym tu przypomnieć jedną z nich, która wydaje się nabierać szczególnej aktualności. Jest nią mianowicie troska o rodzinę, we wszystkich wymiarach jej istnienia. "Rodzina i społeczeństwo uzupełniają się w funkcji obrony i rozwoju dobra wszystkich ludzi i każdego człowieka.

(...) Władze publiczne przekonane o tym, że dobro rodziny stanowi wartość niezastąpioną i nieodzowną we wspólnocie obywateli, winny czynić wszystko co możliwe, celem zabezpieczenia wszelkiej pomocy - gospodarczej, społecznej, pedagogicznej, politycznej, kulturalnej - pomocy niezbędnej do tego aby rodziny mogły w sposób ludzki sprostać swoim zadaniom, odpowiedzialnym zadaniom" (por. "Familiaris consortio", 45).

Pragnę wyrazić głębokie uznanie dla wszystkich wysiłków podejmowanych przez Samorządy Małopolski, a zmierzające ku obronie godności osoby ludzkiej i ponadczasowych wartości, które w tym regionie Polski są bardzo mocno zakorzenione. Staram się z uwagą śledzić te działania i są mi one znane. Dziękuję za wasz wkład w rozwój rodzimej kultury i zachowanie w niej tego co tysiącletnia, chrześcijańska tradycja do niej wniosła. Godne pochwały jest również wasze zaangażowanie w rozwój miast i wsi, z zachowaniem ich naturalnego piękna. Proszę Boga, aby dobro już dokonane, dzięki trudowi waszemu i społeczności, które reprezentujecie nie zostało zmarnowane.

Wszystkim wam, drodzy państwo, wszystkim wam obecnym z całego serca błogosławię. Zanieście to moje błogosławieństwo do wszystkich środowisk małopolskiej ziemi. Bóg zapłać!

Może polećmy Bogu naszą Ojczyznę śpiewając "Apel Jasnogórski".

Watykan, paździenik 1996

**********

Wspólnota Małopolska, Wydanie Okazjonalne, grudzień 2006