Ignacy Tokarczuk (ur. 1918), w latach 1965-1993 biskup przemyski. W 1992 roku zostaje Metropolitą nowo utworzonej archidiecezji w Przemyślu. Jako biskup przemyski powołał ok. 250 nowych parafii, wybudował wraz z tamtejszymi kapłanami i poświęcił ponad 400 nowo wzniesionych kościołów miejskich i wiejskich. W ciągu całego życia szykanowany przez władze PRL, inwigilowany, podsłuchiwany i straszony aresztowaniem przez UB i SB. Małopolanin Roku 1997.

Urodzony w Łubiankach Wyższych k. Zbaraża, woj. Tarnopolskie, gdzie ukończył szkołę podstawową. Maturę zdaje w Gimnazjum Humanistycznym w Zbarażu w 1937 roku, a następnie w latach 1937-42 studiuje na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (w czasie wojny studia tajne). W czerwcu 1942 roku otrzymuje święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Eugeniusza Baziaka we Lwowie. Podejmuje pracę w Diecezji Lwowskiej aż do repatriacji w grudniu 1945 roku. W powojennej Polsce podejmuje pracę w diecezji Katowickiej, przy nowo budowanej katedrze w Katowicach, gdzie przebywa do grudnia 1946 roku. Z Katowic przenosi się do Lublina, gdzie podejmuje studia specjalistyczne na Wydziale Nauk Społecznych i Filozoficznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Studia te kończy w 1951 roku doktoratem i rozpoczyna pracę jako starszy asystent. Równocześnie podczas każdych wakacji pracuje w parafii w Łebuni k. Lęborka. Po aresztowaniu Rektora KUL ks. Antoniego Słomkowskiego przenosi się do nowo zorganizowanego seminarium duchownego w Olsztynie, gdzie w latach 1952-62 jest wykładowcą, duszpasterzem akademickim w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie i proboszczem w parafii Gutkowo pod Olsztynem. Na objęcie parafii w samym Olsztynie nie zgodziły się ówczesne władze PRL. W 1962 roku powraca na KUL obejmując stanowisko adiunkta i rozpoczynając habilitację. 3 grudnia 1965 zostaje biskupem przemyskim. Konsekrowany 6 lutego 1966 przez prymasa Stefana Wyszyńskiego pełni funkcję ordynariusza przemyskiego do maja 1993 roku. W 1991 roku podniesiony zostaje przez Jana Pawła II do godności Tytularnego Arcybiskupa, a w 1992 roku, po reorganizacji Kościoła w Polsce, zostaje Metropolitą nowo utworzonej archidiecezji w Przemyślu. Osiągnąwszy wiek 75 lat przechodzi na emeryturę. Jako biskup przemyski powołał ok. 250 nowych parafii, wybudował wraz z tamtejszymi kapłanami i poświęcił ponad 400 nowo wzniesionych kościołów miejskich i wiejskich. W ciągu całego życia szykanowany przez władze PRL, inwigilowany, podsłuchiwany i straszony aresztowaniem przez UB i SB. Jest autorem kilku książek: "Moc i wytrwałość", "Wytrwać i zwyciężyć", "Kazania pod specjalnym nadzorem (w oprac. Lucyny Żbikowskiej), "W służbie Kościoła i narodu" (w oprac. Lucyny Żbikowskiej), "W starciu z totalitaryzmem" (wyd. w Paryżu).